درمان بی اختیاری ادراری بعد از عمل پروستات

در افراد میانسال و سالمند غده پروستات ممکن است دچار بزرگی خوش خیم پروستات (BPH) , و یا سرطان پروستات شود . درمان سرطان پروستات در اکثر موارد برداشت جراحی کامل آن یا رادیکال پروستاتکتومی توسط فوق تخصص اورولوژی است و کل پروستات و غده سمینال وزیکال در عمل جراحی باز برداشته شده و مثانه مجددا به مجرای ادراری پیوند زده میشود . ریسک بی اختیاری ادراری در این عمل هرچند کم ولی ممکن است دیده شود . در برخی عمل های خوش خیم پروستات هم که به دلایلی نیاز به جراحی و برداشت پروستات می شود ممکن هست بی اختیاری ادراری هم در روش بسته TURP و هم بخار یا REZUM و هم در عمل جراحی باز دیده شود .این بی اختیاری ادراری ممکن است آسیبهای روحی فراوان برای فرد ایحاد کرده و باعث انزوای وی در اجتماع و زمینه ساز افسردگی و دمانس شود .

• علت بی اختیاری ادراری بعد از جراحی پروستات :

بی اختیاری ادراری یا ریزش ادرار می تواند از عوارض احتمالی برداشت جراحی پروستات یا رادیوتراپی سرطان پروستات باشد . آسیب به عضلات و بافتهای اطراف مجرای ادراری یا تروما به عصب یا اسفنکتر مجرای ادراری می تواند بی اختیاری ادراری ایجاد کند . این بی اختیاری یا نشت ادرار موقت یا دایمی خواهد بود و درمان آن نیز متفاوت است .

• زمان لازم جهت درمان بی اختیاری ادراری بعد از عمل پروستات :

در اکثر موارد خوشبختانه بی اختیاری ادراری بعد از عمل پروستات یکماه تا شش ماه بعد بهبود می یابد ولی ممکن است بهبود اتفاق نیفتد و فرد دنبال روشهای درمانی جهت درمان این عارضه دردسرآفرین باشد .

• روش های درمان بی اختیاری ادراری بعد از عمل پروستات :

1. مراقبتهای حمایتی: این درمان شامل اصلاح رفتار و عادت‌های بیمار می‌شود، مانند خوردن مایعات کمتر، اجتناب از مصرف کافئین، الکل و یا غذاهای پر ادویه و همچنین ننوشیدن مایعات قبل از خواب. بیمار تشویق می‌شود تا به‌طور مرتب ادرار خود را تخلیه کند و منتظر نماند تا احساس دفع در او ایجاد شود. در برخی افراد، کاهش وزن ممکن است منجر به بهبود کنترل ادرار شود. همچنین مراقبت‌های حمایتی شامل تغییر داروهایی می‌شود که ممکن است با بی‌اختیاری بیمار در ارتباط باشند.
2. مصرف داروها : برخی داروها میتوانند باعث کاهش بی اختیاری ادراری شوند ولی ممکن است تاثیر آنها زیاد نباشد.
3. کاندوم شیت :کیسه ادراری که به کاندوم متصل می شود و باعث جلوگیری از ریزش ادرار می شود .
4. بیوفیدبک : در طول بیوفیدبک یک سنسور تامپون مانند درون رکتوم قرار داده می‌شود و سنسور دوم روی شکم نصب می‌شود. این سنسورها می‌توانند سیگنال‌های الکتریکی عضلات کف لگن را شناسایی کنند. طبق درخواست پزشک، بیمار شروع به منقبض و شل‌ کردن عضلات کف لگن می‌کند. سیگنال‌های الکتریکی حاصل از عضلات کف لگن روی صفحه مانیتور نشان داده می‌شوند.این روش هم به خاطر تاثیر کم و تعداد جلسات بالا اذیت کننده است .
5. تحریک الکتریکی عصبی : تحریک الکتریکی عصبی – عضلانی برای بازآموزی و تقویت عضلات ضعیف شده و کنترل مثانه استفاده می‌شود. در این روش درمانی، یک پروب به داخل مقعد وارد می‌شود و جریان الکتریکی خفیفی (زیر آستانه درد بیمار) از طریق پروب به عضلات هدف هدایت می‌شود، در نتیجه عضلات منقبض می‌گردند. به بیمار گفته می‌شود تا در حین انتقال جریان الکتریکی عضلات خود را منقبض کند. این روش کارایی کمی داشته و نیازمند وارد شدن پروب داخل رکتوم است .
6. EMSELLA CHAIR یا صندلی امسلا که بهترین و موثرترین روش درمان بی اختیاری ادراری بعد از جراحی پروستات است و با تکنیک جدید HIFEM امواج الکترو مغناطیس با استفاده از صندلی مخصوص تابیده می شود . شش جلسه طول جلسات و مدت زمان هر جلسه 28 دقیقه می باشد . هیچ پروپی وارد بدن نشده و راحتی انجام این روش از مزایای این روش است .این امواج برای بدن مضر نیست و تنهای دستگاه مورد تایید FDA در جهان می باشد .
7. تزریق مواد حجم دهنده :استفاده از موادی مثل ژل و تزریق آن در محل اسفنکتر مجرا می تواند جلوی نشت ادرار را بگیرد ولی نیازمند اتاق عمل و بیهوشی است و تاثیر در 20 درصد موارد دارد .
8. اسفنکتر مصنوعی :این دستگاه که برای کنترل مشکل نشت ادرار ساخته شده دارای سه قسمت است: پمپ کنترل، بالون، تنظیم فشار، و حلقه‌ای که برای جلوگیری از نشت ادرار دور میزنای قرار داده می‌شود. استفاده از اسفنکتر مصنوعی می‌تواند در بیش از ۷۵ تا ۸۵ درصد از بیماران مفید باشد و مشکل آنها را حل کند.هزینه زیاد این اسفنکترها و نیاز مجدد به بررسی و انجام آن در اتاق عمل از معایب این روش است .

• توصیه کلی به افراد با بی اختیاری ادراری :